Głaz Tarninowy

Wyjeżdżając z Drawna w kierunku północno-zachodnim na Święciechów po minięciu Góry Szpaka (121,6 m n.p.m) w rejonie kolonii Samborz , przy przydrożnych zabudowaniach udajemy się w kierunku południowo-zachodnim. Po przejściu około 500 m dochodzimy do niewielkiego zagłębienia terenowego (wytopisko po bryle lodu martwego), zarośniętego krzakami  Na zachodnim brzegu obniżenia znajduje się dużych rozmiarów głaz narzutowy zwany Głazem Tarninowym (Głazem Wojciecha). Jest on częściowo zagłębiony w gruncie, a jego rozmiary (wg danych DPN) wynoszą 4,8×1,7×2,4 m. Obwód głazu przekracza 14 m. Głaz pozostawiony został przez lądolód ostatniego zlodowacenia sprzed 14 tys. lat, na powierzchni wysoczyzny morenowej na rzędnej 102 – 105 m n.p.m. Głaz ten to skała magmowa krystaliczna – czerwony granit typu Småland pochodzący z występowania tych skał w południowo-wschodniej Szwecji.  Wiek tej skały określany  jest  na 1,65 mld lat. Wśród minerałów budujących tę skałę wyróżniają się różowo- brunatne skalenie potasowe oraz niebieskawo-szare kryształy kwarcu. Prócz nich zauważyć można zielonkawe i czarne płytki chlorytu i biotytu oraz drobne kryształki tytanitu (TiSiO₅).

Tarninowy głaz ma pokrój klinowatego ostrosłupa o owalnej podstawie, którego powierzchnie boczne są wygładzone na skutek transportu w lodowcu. Na powierzchni głazu widoczne są rysy lodowcowe oraz liczne spękania. Głaz ten swymi wymiarami niewiele ustępuje Wydrzemu Głazowi (też granit typu Småland). Po odsłonięciu jego dolnej części, znajdującej się poniżej poziomu gruntu i dokładnemu pomiarowi jego wymiarów może okazać się on największym głazem narzutowym (eratykiem) krainy drawieńskiej.

Głaz ten ze względu na swe rozmiary i „urodę” petrograficzną powinien uzyskać status pomnika przyrody nieożywionej i stać się jednym z atrakcyjniejszych geostanowisk krajoznawczo-edukacyjnych powstającego Geoparku „Kraina Żywej Wody” na ziemi drawieńskiej.

W tym celu należy wytyczyć ścieżkę dojścia do głazu z tablicą informacyjną przy szosie oraz