Pałac w Niemieńsku należy do wąskiego grona absolutnie najcenniejszych rezydencjalnych zabytków województwa zachodniopomorskiego, tym bardziej zaskakujące jest to, że jednocześnie należy do nie mniej znaczącego grona zabytków najrzadziej odwiedzanych przez turystów na terenie Pomorza Zachodniego. Wynika to z faktu dość ustronnego położenia Niemieńska jak i pałacu. Jest to miejsce otoczone przepastną puszczą położoną na obrzeżach Drawieńskiego Parku Narodowego, z dala od głównych szlaków komunikacyjnych i często uczęszczanych szlaków turystycznych. Warto jest zobaczyć jak niezwykła, ogromna i monumentalna, robiąca piorunujące wrażenie jest to budowla. Pałac, który potocznie nazywany jest zamkiem został zbudowany przez rodzinę von Arnim jako pałacyk myśliwski w drugiej połowie XIX wieku, a z czasem po licznych przebudowach i rozbudowach na początkach XX wieku stał się główną siedzibą rodową, domem mieszkalnym rodziny von Arnim. Obecny kształt pałacu zwanego zamkiem zawdzięczamy przebudowie z początku XX wieku, a dokładnie z lat 1912 – 1917, kiedy nadano mu kształt rezydencji w stylu neorenesansu niemieckiego. Ten neorenesans widoczny jest w licznych detalach architektonicznych, w krużgankach od strony dziedzińca, w kształcie i proporcjach okien, w kształcie i proporcjach wykuszy, a przede wszystkim po wejściu do środka w wyglądzie fantastycznego i bezcennego dziedzińca z klatką schodową i pod cieniami krużgankowymi, ze wspaniałymi korytarzami sklepionymi beczkowato oraz krzyżowo na wzór renesansu włoskiego – florenckiego. Sama architektura uznawana jest przez historyków sztuki za bardzo cenną. Warto również podkreślić wysokiej jakości materiały budowlane, które użyto do wzniesienia tej konstrukcji. Zbudowano go w całości z ogromnej liczby wysokojakościowych cegieł, częściowo wspartych na cokole kamiennym, nie szczędzono również licznych, bardzo gustownie wykonanych detali architektonicznych, przede wszystkim wieży. Dziś pałac, zamek Niemieńsko to siedziba Ośrodka Szkolno-Wychowawczego, w którym na co dzień przebywają, uczą się i również mają swój drugi dom dzieci z różnymi stopniami upośledzeń umysłowych, ale teren dzięki otwartości dyrekcji współczesnego ośrodka jest również otwarty dla zwiedzania, nie jest terenem zamkniętym. Można swobodnie poruszać się po całej okolicy. Warto odwiedzić nie tylko wnętrze zamku, po uprzednim zgłoszeniu Pani Dyrektor, ale warto również obejść dookoła i wejść do otaczającego go parku, w którym dawniej posadzono licznie cenne okazy dendrologiczne. Niektóre z nich zachowały się do dzisiejszego dnia i widoczne są od strony głównego wejścia.
